حضرت فاطمه(س) در دامان پدری رشد یافت که به مبارزه عظیم و جهانی مشغول بود بنابراین همه ابعاد زندگی یگانه دخت آن حضرت آمیخته با مبارزات و افکار پیامبر بود و با چنین روحیه، فکر، اعتقاد و نگرشی رشد کرد.
آن حضرت چه در دوران مکه، چه در دوران شعب ابی‌طالب و چه آن هنگام که مادرش خدیجه از دنیا رفت و پیغمبر را تنها گذاشت، در کنار و البته غمخوار پدر بود. دل پیغمبر در مدت کوتاهى با دو حادثه وفات خدیجه و وفات ابی‌طالب شکست. فاطمه زهرا (س) در آن روزها استوار و بزرگ منشانه در کنار پدر و همراه او بود و خود غبار را از پیغمبر زدود.
شک نیست آن حضرت در این مسیر و چنین شرایطی، سختیهای بسیاری را متحمل شد و رنج‌های فراوانی کشید و در مرحله دیگر از زندگی خود، پس از ازدواج با حضرت علی(ع) نیز همچنان در بطن حوادث و کوران مبارزات و نبردها قرار داشت.
اما در این مرحله نیز، حضرت فاطمه(س) به عنوان یک همسر، به شایستگی و با مجاهدت و بزرگواری تمام، با امیرالمؤمنین همراه و همگام بود، به طوری که نه تنها لحظه ای آن حضرت را تنها نگذاشت، بلکه با همراهیهای خود، یاوری بی‌همتا در مسیر پرفراز و نشیب حراست از اسلام بود.
زندگی فاطمه زهرا(س)، اگر چه کوتاه بود اما با همه کوتاهی از حیث جهاد، مبارزه، تلاش، صبر، درس و آموزش، سخنرانی و دفاع از نبوت و امامت و نظام اسلامی، دریای پهناوری از تلاش و مبارزه و کار و در نهایت هم شهادت است.
حضرت فاطمه سنگ صبوری بود که همه غمهای دوران زندگی را با وقار و بزرگی تحمل کرد و آنها را پشت سر گذاشت، و درشرایط مختلف یاری‌گر و غمخوار دیگران نیز بود.
اما غم فراغ پدر دیگر چیزی نبود که فاطمه زهرا با آن سازگاری بیابد. علاوه بر داغ سنگین نبود پدر، مسائل پیش از آمده از این اتفاق نیز بار سنگینی بر دوش حضرت فاطمه بود که وی را بسیار آزرده خاطر می کرد. همین عوامل او را رنجور و بیمار کرد.
حضرت فاطمه زهرا (س) بنا بر روایاتی 75 روز پس از رحلت پیامبر و براساس روایاتی نیز 95 روز پس از آن حضرت دار فانی را وداع گفت.
پیکر آن حضرت به دلیل رنجشهایی که از مردم آن روزگار وجود داشت، شبانه و مخفیانه به خاک سپرده شد، به همین دلیل محل دفن ایشان مشخص نیست.
خبرگزاری مهر
